Wróciłam, mam nadzieję na dobre!

Przepraszam, przepraszam i przepraszam. Nie było mnie dłuższy czas. Miałam dużo zajęć dnia codziennego. Dziś jednak mam trochę czasu to zaktualizuje obydwa swoje blogi. Pozdrawiam i jeszcze raz przepraszam. No i przede wszystkim dziękuje za to że nadal tu zaglądacie i czekacie na kolejną część. Dziękuje tym co byli tu od początku i tym nowym co przybyli. Dziękuje za to, że jesteście.

PS. Dopiero teraz, od tych rozdziałów co za niedługo będą publikowane akcja się zaczyna. Wiem też, że większa część bloga jest do poprawy pod kątem gramatycznym, ortograficznym, interpunkcyjnym i opisowym, ale to wszystko w swoim czasie. Poza tym ja trochę chcę to utrzymać w takim klimacie prostactwa, aby była wyraźna różnica między częściami Krystiana, a tymi Any, no bo Ana jak to Ana, ona co w sercu to i na dłoni, a co w duszy to zaraz na języku.

Aha i jeszcze ktoś tutaj dał mi ładny komentarzyk, że jestem nienormalna, że takie coś w ogóle tworzyłam. Otóż ja się nie będę z tą osobą wykłócać. Powiem tylko, że nie ma na świecie ludzi normalnych, są tylko tacy, których chorób jeszcze nie nazwali, albo żadnej znanej u nich nie zdiagnozowali. Ale nie martwmy się, nic straconego, świat tak idzie do przodu, że niedługo choroba każdego z nas będzie miała jakąś ładną i zgrabniutką nazwę. xD Pozdrawiam.