Rozdział 4.8 - Ryzyko bywa podniecające

Panowie ze straży miejskiej byli bardzo nieuprzejmi, tacy szablonowi służbiści. Od razu ode mnie dowód wołali. A to parszywcy, by tak mnie postarzać. A Krystek na to nic, tylko się chichrał.

– Nie mam dowodu – oznajmiłam. – Jakby pan jeden z drugim nie zauważył, to ja jestem młoda. M-Ł-O-D-A. Nastoletnia!

Nie wiadomo czemu, ale teraz Krystek śmiał się jakby jawniej.

– W takim razie proszę o legitymacje. – Wyciągnął łapę. Aż mnie korciło by go w nią pierdyknąć.

– Jaką masz podstawę prawną by mnie legitymować?

– Ana, Ana, Ana. – Wtrącił się Krysio. Stanął między mną, a tym frajerem. Ten drugi frajer jednak ciągle na mnie spoglądał. – Przepraszam za córkę.

Haha, ha, myślałam, że pęknę. Ja córką Gerya! Teraz będzie mi się robiło nie dobrze na samą myśl tego cośmy razem wyprawiali.

– Znaczy brata córka, bratanica – sprostował.

Jeszcze lepiej. Za moment zapewne będę jego siostrą, albo wnuczką. A co tam? Po co się ograniczać?

– Zapłaci pan za nią mandat i usunie zniszczenia? – zapytał ten co wtedy do mnie tą łapę wyciągał. Miał bardzo krzaczaste brwi. Pewnie z tego powodu był pośmiewiskiem wszystkich kolegów.

– Oczywiście panie Krzak. Krystian… znaczy wujo zapłaci. Prawda wujo? – poklepałam Greya po ramieniu i uśmiechnęłam się od ucha do ucha.

– Oczywiście – wycedził przez zęby. – A ty zaraz po szkole, szoruj do sklepu po farbę i to zamalowuj.

– Tylko niech będzie w kolorze zbliżonym do obecnego – pouczył mnie ten drugi, rudy.

– Dobrze panie marchewka – wymsknęło mi się.

– Przepraszam na moment. – Krystian chwycił mnie za ramie i szarpnął. – Mogą panowie w tym czasie wypisać ten mandat.

– Ej, co mi robisz!? Puść mnie! O molestowanie cię posądzę jeśli mnie tutaj tkniesz! – wygrażałam mu się, gdy znaleźliśmy się przy jego samochodzie. Jak on w ogóle śmiał mnie tykać, tak publicznie.

Poczułam zimno drzwi samochodowych na moich plecach, pomimo, że miałam na sobie bluzkę, kombinezon i kurtkę. Widocznie wszystko co Krystiana było równie lodowate jak on sam. Spojrzałam mu w oczy, te zdawały się płonąć ogniem.

– Jak ty się zachowujesz!? – warknął.

– No co, przecież był rudy – odpowiedziałam i wzruszyłam ramionami. – A ten drugi ma krzaki zamiast brwi – dodałam.

– Dość. – Położył dłoń na dachu samochodu.

– Nie, nie dość. Ludziom prawdę się mówi prosto w oczy. A Anusia nie kłamała, pani Grey. – Splotłam dłonie na piersi i mierzyłam się z nim spojrzeniem. Dostrzegłam jak płonące ogniem stalowoszare oczy Krystiana zmieniają kolor na lodowaty, metaliczny odcień. Wyciągnął pilot z kieszeni i sprawił, że samochód przemówił i zamrugał.

– Wsiadaj do wozu i masz ode mnie zagwarantowane, że zanim dojedziemy do szkoły, to tak cię sporę, że przez te osiem dzisiejszych lekcji ledwo wysiedzisz.

– Za co? Za prawdę? Ana się nie godzi – zaprotestowałam.

– Ana, nie ma nic do gadania. – Uśmiechnął się do mnie złośliwie. Ponownie szarpnął za moje ramie, odsunął mnie od samochodu, otworzył przede mną drzwi i chciał wpakować mnie do środka.

– Nie wsiądę – zaoponowałam i chwyciłam się rączkami dachu auta. – Nie i już!

– Anastazja – wysyczał przez zęby. – Masz trzy lata, czy co? Za duża chyba już jesteś na takie sceny, a zachowujesz się jak dziecko w markecie, któremu rodzic nie chce kupić zabawki.

– No i co z tego? Czemu cię to tak dziwi? Przecież zachowuje się jak zawsze. I nie wsiądę!

Chwycił mnie za włosy i sprawił, że nie miałam innego wyjścia jak wsiąść, bo jego pociąganie za moje kłaki mnie bolało. Udałam grzeczną, nawet plecak położyłam na swoich kolanach. Obserwowałam poczynania Krystiana i gdy tylko podszedł odebrać mandat, ja wydostałam się z tego pierdolonego audi i przeszłam pochylona pomiędzy samochodami. Następnie śmignęłam między bloki i już mogłam czuć się bezpieczna. Z uśmiechem na ustach ruszyłam w stronę szkoły. W drodze do niej przeczytałam smsa o treści „Rozpoczęła panienka ryzykowną rozgrywkę między nami, panno Steel”.

„Ryzyko bywa podniecające, panie Grey” – odpisałam.

Przepraszam, że takie krótkie, ale jeszcze dziś dodam Rozdział 4.9 i Rozdział 5.1.